De kip en het ei

Ik wilde eigenlijk bij mijn traditie blijven om elke titel in het Engels neer te zetten, maar deze titel past zo goed bij mijn verhaal. En 'The chicken and the egg' klinkt toch niet zo lekker als 'de kip en het ei'. Nu zijn jullie vast nieuwsgierig waarom het zo goed bij mijn verhaal past he! Laat ik bij het begin beginnen, dat begon zo'n twee weken geleden. Inmiddels is er namelijk een heleboel veranderd. Op dinsdag had ik een even een off-day en was ik helemaal klaar met die stomme kippen. Ik zat niet lekker in mijn vel, voelde me niet lekker en toen ik nog geen minuut in de shed liep vloog er al een haan naar mijn rug. Ik zei tegen mezelf: ooohhhhh ik ben hier helemaal klaar mee! 
Ik was dan ook blij dat ik woensdag lekker een dagje vrij had. Ik was met onze Duitse vriend/huisgenoot lekker gaan ontbijten en koffie gaan drinken in het zonnetje en ik had een heerlijke ochtend, tot Petra belde, die wel aan het werk was. 'Lin, we hebben een groot probleem! Dit is onze laatste week, vanaf maandag hebben ze geen werk meer voor ons!' Wacht even, wat?! Dat betekent dat ik dus geen werk meer heb? Dat was even een omslag, want ik zou hier nog 3 weken door moeten brengen en zonder werk is dat niet te doen. Dit dorp is zo verschrikkelijk saai. En ik heb het geld hard nodig. Wat ga ik nu doen? Ik zou in ieder geval nog tot zondag werken en dan daarna moest ik kijken wat ik ging doen. 'Gelukkig' was ik niet alleen, want Milou zat die week ook zonder werk dus konden we samen wat tijd doorbrengen. Zo zijn we lekker koffie gaan drinken, gaan sporten en hebben we lekker gekletst. Voor woensdag was er vanuit het hostel werk voor ons geregeld dus wij gingen woensdagochtend vol goede moed op naar de hazelnotenfarm. Met geen enkel idee wat we konden verwachten reden we het veld op en kregen we een paar snoeischaren in onze handen gedrukt. Het was dus de bedoeling dat we hazelaars moesten snoeien voor het nieuwe seizoen. Waar we in het begin nog  aardig gemotiveerd bezig waren en veeeel te snel gingen, werd het werk zwaarder naarmate de uren voorbij gingen. Milou en ik zagen het niet zitten om dit de volgende dag weer te doen, maar we hadden ook het gevoel dat we nu niet echt kieskeurig konden zijn. Samen besloten we donderdag naar het kantoor van de kippenfarm te gaan om even verhaal te halen waarom ik niet meer werk en waarom Milou zo weinig werkt. Ook moest het voor ons even duidelijk worden hoeveel dagen we nu af konden tekenen en hoe dat allemaal werkt. We vertelden de hazelnootfarm dat we in ieder geval donderdag niet zouden komen en dat we voor vrijdag het nog zouden laten weten. Vervolgens kregen we ook bij het kantoor de volgende dag niet zulk goed nieuws. Waar ik had uitgerekend dat elke dag dat ik eieren aan het rapen was, telde als 1 extra dag, bleek dat het even niet zo makkelijk was. Ik werkte namelijk maar 6u op een dag en zij zien 7,5u pas als 1 dag. Dus waar ik 56 had uitgerekend, kwamen zij uit op 47. Wat betekende dat ik dus nog 11 dagen miste van de 88 in plaats van de 2 waar ik op rekende. (We hadden er natuurlijk al 30 van de druiven). Dus om er 100% zeker van te zijn dat ik nog aan al mijn dagen zou komen, hebben Milou en ik geregeld dat alle dagen die we bij de takjes hebben gewerkt ook afgetekend hebben gekregen. Dus voor onze dagen zitten we in ieder geval safe. Om het nog even toe te lichten voor degenen die het niet snappen of niet weten; je moet in je eerste Working Holiday Visa 88 dagen werken op een farm om in staat te kunnen zijn om een tweede Working Holiday Visa aan te kunnen vragen, dus om een tweede jaar te kunnen blijven. Nu ben ik er niet zeker van of ik dit visum ooit ga gebruiken, maar Milou blijft langer dus die had hem sowieso nodig. En ik vind het fijn om hem maar in ieder geval te hebben, je weet nooit hoe het leven gaat lopen en ik wil er geen spijt van hebben dat ik dat niet gedaan heb.

Volgende op ons lijstje; zorgen dat we die laatste twee weken nog even geld konden verdienen. Omdat we wisten dat het bij de kippenfarm toch echt wel wat beter verdient dan het werk vanuit het hostel  

(onze hostelbaas neemt namelijk zelf 4 dollar per persoon per uur voor zichzelf, wat betekent dat je soms dus maar 16 dollar per uur overhoudt, en bij de kippen verdienen we 23 dollar per uur, do the math ;)) Dus na de teleurstelling over de dagen, hebben we gesmeekt of er niet ergens een plekje voor ons was in de fabriek. Het schijnt dat daar dus regelmatig plekken vrij komen. Omdat ze wisten hoe wanhopig we waren hebben ze ons bovenin de pool gezet en zouden we een telefoontje krijgen wanneer er iets beschikbaar zou zijn. Zo werden we vrijdag gebeld dat ze iemand nodig hadden voor die middag. Na kop of munt kon Milou die middag aan de slag en ook gelijk die week erna van maandag tm vrijdag. En na een aantal dagen rustig aan doen, veel koffie drinken bij het lokale koffietentje en me vervelen kreeg ik woensdagochtend een telefoontje dat er ook voor mij een plekje was. Milou werkt de ochtendshifts van 5:30-15:20 en ik werk de avondshifts van 15:20-23:00 (plus overuren wat bijna elke avond wel voorkomt). Het is qua vervoer een gepuzzel, maar het lukt. De twee Zweedse jongens met wie we hier omgaan werken ook in de fabriek (ook allebei helaas weer hele andere uren) en zo halen en brengen we elkaar steeds. Dus, alhoewel ik heel blij ben dat ik werk heb, dat ik geld verdien en wat dagbesteding, ben ik heel blij dat ik dit niet voor 88 dagen heb hoeven doen. Het is een fabriek dus lopende band werk. Ik sta op de afdeling 'drumsticks' en Milou op de afdeling 'wings'. Ik sta voor een machine waarin de drumsticks naar beneden komen vallen, daaronder zet ik telkens een krat met een plastic zak erin en vul deze zak. Vervolgens weeg ik de krat en als het de juiste hoeveelheid is sluit ik de zak en gooi ik die op de lopende band. En dat de hele avond door. Wij moeten 's avonds doorgaan tot alle kippen weg zijn en dat was de laatste drie dagen dus tot 1:30 in de nacht. Gelukkig krijg ik mijn overuren wel (150%) uitbetaald dus dat maakt het het waard. 

Dit is dus gelijk de verklaring van mijn titel; de kip en het ei. Waar ik begon met het oprapen van de eieren, worden deze eieren gebracht naar de hatchery, waar ze gebroed worden. Deze kuikentjes worden vervolgens gevaccineerd en krijgen oogdruppels (wat Milou dus deed in de vaccinatie crew). Als ze groeien en groot genoeg zijn (weet niet hoe dit deel precies werkt, hoef ik eerlijk gezegd ook niet echt te weten) worden ze vermoord en komen ze terecht in de fabriek, waar ze dus in stukjes worden 'gehakt', gesorteerd en verpakt, waar ze vervolgens naar de supermarkten worden verzonden. Dus het hele proces van ei naar het stukje vlees dat op je bord ligt hebben wij nu ervaren. Kan ik toch maar weer mooi op mijn CV zetten he, als 'kippendeskundige'. 

Maar het is inmiddels al zondag, en eind oktober, wat betekent dat het einde nu echt in zicht is. Aangezien Iris en Lenja over 9 dagen gaan vliegen en hier dus over 10 dagen zijn, kan ik nu echt aftellen!!!! Ik heb aangegeven dat donderdag mijn laatste werkdag is, dus die vier dagen in de fabriek/gevangenis moet ik kunnen overleven!  Vrijdag kan ik dan al mijn papierwerk gaan regelen, zaterdag en zondag nog even genieten van het weekend (Halloweenfeestje niet te vergeten) en mijn spullen pakken om vervolgens maandag de bus/trein te pakken naar Sydney, hoogstwaarschijnlijk samen met de Zweedse jongens en onze Duitse huisgenoot, die dan ook naar Sydney vertrekken. Milou blijft hier dan nog een weekje om nog even wat extra geld te verdienen (die heeft het ten slotte harder nodig, aangezien zij hier nog gaat blijven tot Esmee haar in April komt vergezellen op een reis door Azie.) Zij gunt mij lekker de tijd in Sydney met mijn vriendinnetjes die ik dan al 10 maanden niet gezien heb. Op vrijdag 4 november komt zij ook naar Sydney om nog even een weekendje daar door te brengen. Zondag 6 november vertrekken we dan eindelijk vanuit Sydney de Eastcoast op waar we eigenlijk het hele jaar naartoe geleefd hebben. Nu hebben we dus eindelijk een plan en een goed gevulde rekening zodat we er echt een mooie tijd van kunnen maken! 

Sounds like a plan, right?  Ik kan in ieder geval niet wachten om hier weg te gaan! Bijna bijna bijna!

Ik mis jullie like crazy xxxxxxx

Dikke kus en knuffels