You gotta love those working chick(en)s!

Hello there mates,
Door al dat werken is het er volledig bij in geschoten om jullie op de hoogte te brengen van hoe het ons vergaat op de kippenfarm! 
Ik kan jullie gerust stellen met het feit dat iedereen nu aan het werk is, uren maakt en geld verdient. Nadat Milou in de eerste week was 'weggestuurd' van de farm omdat ze te bang was voor de hanen en Joanie daardoor niet eens meer een kans kreeg, raakten we allemaal een beetje in paniek. Wat nu? Moeten we weg, of kunnen zij iets anders vinden? 
Na een aantal dagen stressen bleek dat Milou en Joanie terecht konden in de vaccinatie crew bij de kippen, samen met een aantal Duitsers die bij ons in huis wonen & twee Zweedse gasten die in de buurt wonen. Omdat zij op andere tijden werken en op andere plekken moest er een oplossing gevonden worden voor het vervoer. Nu rijden Milou en Joanie met de Duitsers mee in een geleende auto van het hostel en gebruiken Petra en ik onze Rosie elke dag, wat een prima oplossing was. Fijn, iedereen aan het werk, iedereen blij, zou je denken. Dat het leven niet altijd helemaal eerlijk is, bleek ook hier maar weer het geval te zijn. Petra en ik zijn nog steeds eieren aan het rapen voor 6u op een dag met een roterend rooster, terwijl de rest vaccineert voor 8u op een dag van ma-vrij en elk weekend vrij hebben. Wat dus uiteindelijk betekent dat zij aan het einde van de week meer geld verdienen én gezellig met zijn allen in het weekend vrij zijn, terwijl Petra en ik ons vervelen op onze dagen vrij in ons uppie. We hebben er alles aan gedaan verplaatst te worden naar de vaccinatie crew zodat we allemaal samen werken. Wat handiger zou zijn voor vervoer, vrije dagen en eerlijker qua salaris, maar helaas mocht dit niet baten. Ik heb me daar lange tijd rot over gevoeld, zeker omdat ik elke dag weer geconfronteerd wordt met het feit dat hun werk leuker, gezelliger en dus de betere job is, maar ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat er niks aan te doen is en ik maar moet accepteren dat dat zo is. Enige voordeel dat wij dan weer hebben; als we werken op zondag krijgen we 150% uitbetaald. En dat scheelt toch weer wat! 
Maaaaaar, herinneren jullie uit mijn vorige blog de aardige man met de takjes-job nog? Hij heeft ons zo uit de brand geholpen, al meerdere keren. Op al onze vrije dagen hebben we tot nu toe allemaal steeds kunnen werken voor hem. En zelfs over vervoer hoefden we ons geen zorgen te maken, hij haalde ons gewoon thuis op! Inmiddels werken we direct voor hem en niet meer via het hostel (de hostel-eigenaar claimde een deel van ons salaris en dat vond onze baas niet fair) dus ook dat scheelt weer heel wat centjes. 
Dit komt er op neer dat we eigenlijk elke dag werken, is het niet voor de kippen dan is het voor de sticks. Vandaag is eigenlijk de eerste echt vrije dag die heb (omdat James van de takjes geen werk had voor vandaag) en ik moet zeggen dat ik me dood verveel. Toevallig is Petra vandaag ook vrij en hebben we de hele ochtend besteed aan het lente-schoonmaak in het huis (jaja, morgen begint de lente!!!) en zit ik nu al ruim twee uur in een gezellig koffietentje iedereen up to date te houden van onze avonturen. 
Gelukkig kunnen we ook zeker nog ontspannen naast al dat werken hier. Alhoewel er in dit dorp niet heel veel te beleven is, zorgen we er toch voor dat we het leuk hebben met elkaar. Zo hadden we afgelopen zaterdag een 'houseparty' georganiseerd in ons huis, met alle bewoners, twee Koreaanse ex-bewoonsters en de twee Zweden. Half 5 begonnen we al met beerpong & tequila shots dus je raadt het al; dat werd een mooooie avond. Ik zal geen namen noemen maar sommigen van ons lagen om 19u al passed out op de bank, en dan moesten we nog uit! Alleen de Koreaanse, Zweden, Milou en ik hebben het gered tot de bar en hebben daar een mooi feestje gevierd. Enige nadeel: iedereen moest die dag erna werken (bij de kippen of bij de takjes). En ja, dat viel toch even flink tegen. Zondagavond lag iedereen dan ook heel vroeg in bed, maar het was het zeker waard. Hiervan zullen er nog wel een aantal volgen. Je moet wat, he!

Naast al dat werken heb ik er nog iets bij gekregen om naar uit te kijken want het is nu 100% zeker dat Iris en Lenja naar AUSTRALIE komen om me op te zoeken!!!!!!!!!!! De eerste week van november zullen zij aankomen in Sydney en dat is waar ik ze zal meeten. Ik zal ze persoonlijk guiden door deze mooie stad en natuurlijk hebben we een hoop bij te kletsen. Ah ik kijk er zo naar uit om ze eindelijk weer te zien! Dit sleept me er echt doorheen bij de kippetjes. Ik ben de dagen al aan het aftellen! Daarna zullen zij doorreizen naar Cairns en Melbourne en komt Milou mij oppikken in Sydney met de auto zodat wij verder kunnen met onze roadtrip langs de rest van de Eastcoast.
 
Sounds like a plan, right? 

Dus, nog even twee maandjes doorbijten en dan is het tijd om Griffith te verlaten, met al mijn 88 dagen en een volle bankrekening om eindelijk mijn vriendinnetjes in de armen te sluiten! <3

Vragen, opmerkingen, reacties, ik zie ze graaaag tegemoet! 

Big kisses for my mates back home! 

xxxxxxx Lincy