Great Ocean Road!

Hallo lieve mensjes thuis!
Een week en een avontuur later is het tijd voor de volgende blog. Hij is erg lang dit keer dus pak lekker een kopje koffie of thee, plof neer op de bank neem je tijd! De meesten van jullie zullen op facebook de mooie foto's al gezien hebben van de mooie plekjes waar wij deze week geweest zijn, voor de rest zal ik ze hierop plaatsen. Want die wil je niet missen! 
Zondagavond werden we met open armen ontvangen door Isabelle en Coen in Melbourne die lekker onze bedjes hadden opgemaakt waar wij heerlijk de nacht hebben doorgebracht. Maandagochtend vroeg op want Isabelle haar eerste stagedag ging beginnen, Milou ging nog even langs de dokter en ik vermaakte mezelf opnieuw met de WiFi in de McDonalds. Vervolgens zijn we met zijn vieren de auto op gaan halen in St. Kilda. Half 12 reden we dan eindelijk weg met ons autootje. Een automaat met heerlijke speakers waar we onze eigen apparaten op aan konden sluiten. Eerste stop: K-Mart. We hadden dan wel een tent, maar 1 matje en geen slaapzakken. Dus die kochten we daar. Daarna konden we eindelijk op pad naar de Great Ocean Road. Second Stop: Torquay
Een heel leuk stadje dat voornamelijk in het teken staat van surfen. Op het strand, Bells Beach, worden ook veel surfcompetities gehouden. Er is een straat met alleen maar surfwinkeltjes (Billabong, Ripcurl, Roxy) dus daar vermaakten we ons wel. Omdat ik een leuk origineel idee had voor een foto voor mama's verjaardag, zocht ik naar een mooi plekje waaar ik die foto kon maken. Torquay was daar perfect voor. Een leuke, originele manier om haar te feliciteren. Vervolgens reden we door over de GOR.
Einde van de middag was het tijd om te zoeken naar een slaapplek, want nu was het nog licht. Via de App WikiCamps kun je in de omgeving waar je bent op zoek gaan naar gratis campsites (sommige zelfs met showers). In Apollo Bay stopten we om een pizza te eten en even al onze apparaten op te laden. En toen vonden we een campsite op 40 minuten rijden. Eenmaal aan het rijden was het pikdonker, we reden de bush in op een weg dat geen asfalt meer was. Aangekomen op plaats van bestemming bleek het niet meer te zijn dan een picknickplek in de middle of nowhere. No way dat wij hier ons tentje op gingen zetten. Ik weet niet of jullie het nieuws gevolgd hebben, maar er is hier in South Australia vorige week een moordenaar opgepakt die twee vrouwelijke backpackers heeft geprobeerd te vermoorden. Dus we besloten terug te rijden naar Apollo Bay, iets meer de bewoonde wereld. Maar het regende en het waaide, dus we waren niet echt van plan om ons tentje op te zetten. Maar wat moesten we dan? We reden naar een camping waar je voor moest betalen om te kijken naar de openingstijden van de receptie. De receptie was al dicht en die zou ook pas om half 9 's ochtends weer open gaan. Dus als we nou de volgende dag al weg zouden zijn voor de receptie open ging, moest het wel goedkomen, toch? Milou en Kathrin gingen toch proberen om een tentje op te zetten. Larissa en ik hadden al besloten dat we in de auto zouden slapen, aangezien maar 1 van de tentjes waterdicht was. Maar tijdens het opzetten van de tent waaide hij al half weg en was die al nat geregend. Geen goed idee. Dus nacht 1: met zijn vieren in de auto, een gewone normale auto (Toyota Corolla) En ik kan je vertellen; dat is niet comfortabel. De volgende ochtend ging de wekker erg vroeg, omdat we ook nog even gebruik wilden maken van de douche op de camping. Helaas werden we betrapt terwijl we onze douchespullen uit de auto aan het pakken waren, maar slim als we waren, hadden we de auto al naar de ingang gereden, zodat we net alsof konden doen dat we 'alleen maar even gebruik kwamen maken van de douche'. Gelukkig trapten ze erin en mochten we (zelfs gratis) op ons gemakkie douchen. 
Fris en fruitig reden we een klein stukje terug, want gisteren waren we voorbij de Koala Walk gereden, omdat het al te laat was. Maar we wilden hem sowieso nog doen, dus dan maar een stukje terug rijden. We begonnen eerst met een stukje omhoog lopen en vonden 1 koala. Toen hebben we de auto gepakt en zijn we met de auto de rest van de 'walk' gaan doen. En wat zagen we er veel!!!! Helaas allemaal hoog in de bomen dus te ver weg om een goede foto te maken.
Daarna reden we verder richting de volgende stop: Cape Otway. Hier staat de belangrijkste vuurturen van heel Australie. Helaas wisten we niet dat je ervoor moest betalen om hem überhaupt te kunnen zien. Dus na 10 minuten rondlopen in de souvenirwinkel hebben we de auto weer gepakt. Onderweg vanaf de vuurtoren stonden er ineens langs de weg 8 auto's stil en mensen op de weg foto's  te maken. Dat moest een dier zijn. Als de toeristen die we zijn stapten we ook uit en hebben we ook een foto gemaakt van de koala, die waarschijnlijk niet wist wat hem overkwam. Arm beest eigenlijk. Gelukkig vluchtte die snel zijn boom weer in. 
Vervolgens reden we door naar Port Campbell, de plek waar de 12 Apostelen te vinden zijn. De beroemde 12  Apostelen die je gezien moet hebben als je de Great Ocean Road rijdt. En de afslag was niet te missen. Een parkeerterrein vol met auto's, bussen en zelfs helikopters. Dus tussen 10.000 chinezen en andere Aziaten door konden ook wij de 12 Apostelen zien (en fotograferen). En wat was het mooi!!! Natuurlijk ken je ze al van de foto's, maar om ze dan in het echt te zien, dat is wel echt bijzonder. Dus een hele shoot en 50 foto's later reden we door naar de volgende stop; de Loch Ard Gorge. Dat is het mooie strand dat je op de foto's ziet, wat zich tussen de enorme rotsen gevormd heeft. Dit vond ik persoonlijk de mooiste plek van de route. Die avond opnieuw opzoek naar een slaapplek. Echter is dit gedeelte het drukste en meest toeristische deel van de Great Ocean Road, dus we vreesden dat een gratis slaapplek hem niet ging worden. En de prijzen die je betaald voor een Holiday Park (alleen een plekje waar je je tentje neerzet) zijn te gek. Maar omdat we  niet zo veel keuze hadden zijn we toch een beetje boefjes geweest en hebben we bij de receptie onze liefste glimlach opgezet en gezegd dat we maar met 2 mensen zijn in plaats van met 4. Scheelde toch weer de helft van het geld. We moesten vervolgens wel een beetje stiekem doen, maar we hadden alle smoesjes al bedacht voor als we toch betrapt werden. We hebben uitgebreid gebruik gemaakt van de keuken van de camping, de douchen en voornamelijk de stroom. Alle telefoons waren weer netjes opgeladen de volgende dag. Die volgende dag naderde het einde van de Great Ocean Road; Warrnambool. Hier waren we met de baas al een keer wezen lunchen en we wisten dat er in die stad zelf niet zo veel te beleven was. Dus hebben we daar even snel boodschapjes gehaald en zijn we doorgereden naar het volgende wat op de planning stond: Grampians National Park. Daar zijn we even op onderzoek uit gegaan wat er te beleven is en hebben we het op woensdag bij een kleine klim gehouden. Met de auto konden we voor een deel omhoog rijden naar de Balconies. Vervolgens hebben we 1km gelopen om op het mooiste plekje te komen. Daar hebben we de volgende fotoshoot gehouden. (zie de foto's op de rots met het fantastische uitzicht, en ja, dat was best een beetje eng). Onze Duitse vriendinnen leerden bovenop de berg een paar Duitse jongens kennen die onderaan de berg in een hostel verbleven en die aanboden dat we bij hen wel even gebruik mochten maken van de keuken en de stroom. Dus daar reden we vervolgens naartoe om alles op te laden. En daar op het terrein kon je super veel kangaroes zien! Dus na het eten was het tijd om weer op zoek te gaan naar een slaapplek. Gelukkig was dat hier iets makkelijker. Larissa en Kat gingen in de auto slapen en Milou en ik samen in de tent. Tussen de kangaroes, hoe leuk is dat!? Helaas was er op deze campsite geen douche, maarja, we hadden toch gepland om te gaan hiken die dag dus in deze temperaturen betekent dat: zweten. Omdat we hadden gehoord van een leuke wandeling met een fantastische view op de top, besloten we die te gaan doen. 2,1 km op en 2,1 km terug. Zwaarte: medium. Dat hield in: klimmen over stenen, stijle trappetjes en erg goed opletten dus. En het was zwaaaar, want het was zelfs zo vroeg echt al heel erg warm. Gelukkig was het de zware tocht meer dan  waard. Wat een fantastisch uitzicht! Even kreeg ik het gevoel echt 'on top of the world' te zijn. Wauw. 
De tocht naar beneden ging gelukkig een stuk sneller en daar aangekomen besloten we nog een kleine hike te doen naar de watervallen. De MacKenzie Waterfalls, met een omgeving die twee jaar geleden afgebrand is door een enorme bushfire die meer dan 54000 hectare aan grond heeft verwoest. Dit geeft toch wel een ander gevoel als je daar loopt. Vandaag de dag zag het er echter weer heel mooi uit en zeker met de zon die erop stond was het een plaatje. 
Na de watervallen was het tijd om weer een beetje terug te rijden. We hadden afgesproken met Tanja, een handbalvriendin van mama, die 8,5 jaar geleden het Haagse stadsleven heeft ingeruild voor het leven op een farm. Sinds 2,5 jaar woont ze in Hawkesdale, op een schapenfarm, samen met haar partner. Toevallig lag dit bij ons op de route dus gingen we even op de koffie (en thee). Heel erg leuk en gezellig om te zien hoe ze woont en wat ze doet op de farm. En wij waren de eerste Europese bezoekers, dus Tanja vond het ook heel erg leuk! 
Aan het einde van de middag besloten we de highway te nemen richting Melbourne om halverwege ergens te slapen zodat we vrijdag, afhankelijk van het weer, konden bepalen wat we gingen doen. Op de volgende 'free campsite' stonden gelukkig meerdere auto's, caravans en campers dus daar voelden we ons wel veilig. Helaas stonk het er ontzettend en was het koud, waardoor we opnieuw besloten dat het beter was om in de auto te slapen. Wat een verschrikkelijke nacht was dat. Na twee uurtjes draaien voor een chille houding ben ik even naar buiten gegaan voor een frisse neus. Even heb ik nog getwijfeld om alsnog de tent op te zetten (het weer was inmiddels een stuk beter) zodat ik tenminste normaal kon liggen. Maar om nou in mijn eentje een tent op te zetten in het donker, nee, dat ging hem ook niet worden. Dus ik weer die auto in. Gelukkig dit keer met meer succes. Om 7u gingen de wekkers af. Wederom geen douches natuurlijk, dus zochten we naar een caravanpark in de buurt om daar gebruik te maken van de douches. We reden een camping op, zonder langs de receptie te gaan, om snel te douchen en weer weg te gaan. Helaas was er maar 1 douche en werden we betrapt door de eigenaresse van het park. Als we nou gewoon even naar de receptie waren gegaan hadden we gewoon gebruik mogen maken van de douches voor 3$ per persoon. Dat hebben we toen maar betaald.
Omdat het weer niet goed genoeg was om naar 'Surfcity' Torquay te gaan besloten we in een keer door te rijden naar Melbourne om de auto vrijdagavond terug te brengen in plaats van zaterdagochtend. Zo hoefden we zaterdagochtend niet te haasten en konden we nog een avondje genieten van Melbourne. Gelukkig konden we weer bij Isabelle en Coen terecht voor een nachtje. En aangezien wij van Melbourne houden en zij hier nog niet waren uit geweest, konden wij een avondje stappen niet weerstaan. Wat een heerlijk avondje weer! Milou en ik zagen er beide weer ontzettend tegenop om weer terug te moeten naar het saaie Heywood. Maargoed, alles voor de centjes.
Zaterdagavond hadden we de trein weer terug en werden we netjes opgehaald door Nicholas. En konden we heerlijk slapen in onze oude vertrouwde caravan. Zondag konden we de week heel gezellig afsluiten met een winetasting waar Nick ons mee naartoe nam. Een wijnproeverij van de wijnen waarvoor wij de druiven plukken. Een uur of vier rijden hier vandaan, maar het was wel leuk. We kregen een tour door de wijncellen en vervolgens een proeverij van 6 verschillende Seppelt wijnen. Helaas vielen ze allemaal een beetje tegen. Staan we daar nou de hele dag voor te plukken? Haha. Maar het was wel gezellig. Eenmaal thuis dook ik heerlijk op tijd mijn bedje in want maandag was het weer tijd voor een nieuwe werkweek. Het was een hele gezellige, maar ook een intense week. 5 dagen met vier meiden in een auto is natuurlijk leuk maar zorgt ook voor spanningen. Iedereen die zijn eigen dingen wilt en nul privacy. Maar het is goed gegaan gelukkig en ik ben heel bij dat we dit deze week gedaan hebben. 

Ik hoop dat jullie door het lezen van deze blog en het bekijken van mijn foto's een klein beetje mee hebben genoten van de Great Ocean Road en de Grampians. Als je de kans krijgt om zelf ooit nog te gaan, doen!!! Het was zo mooi! 

Vanaf nu wordt het weer werken werken werken, dus iets minder interessant. Maar ik blijf jullie natuurlijk wel op de hoogte houden van al onze druivenverhalen enzo. ;) 

Dikke kusjes, ik mis jullie wel al een beetje hoor <3 

Liefs, Lincy!