Jobhunting

Zo, ik kom jullie weer even op de hoogte brengen van onze avonturen, plannen en nouja, ons leven op dit moment. Inmiddels al weer ruim een week in Melbourne en we zijn inmiddels verliefd geworden op deze stad. We hoorden eerder al veel mensen die Melbourne leuker vonden dan Sydney, maar daar konden we ons niet zo veel bij voorstellen. Ook omdat we zelf van Melbourne niet zoveel wisten. Maar inmiddels zijn we er ook achter. Wat een stad! Er is overal wat te doen, wat te zien of wat te horen. Er hangt een hele fijne en veilige sfeer. We zijn wel heel blij dat we naar een ander hostel zijn gegaan, want deze ligt tenminste op loopafstand van het centrum. En het stukje wat we dan wel moeten lopen is gelukkig een heel leuk stukje. 

Waar was ik gebleven, ik geloof bij woensdag. De dag dat het zo zo zo ontzettend heet was. Er werd 42 graden verwacht. Er werd gelukkig al ruim van tevoren aangegeven dat het zo warm werd, zodat we onze plannen er op konden aanpassen. Heel toevallig kwam ik dinsdagavond op internet een foto tegen van Brighton Beach. Dat is een strand waar allemaal gekleurde huisjes staan van de Aussies. En we kwamen er vervolgens achter dat dat strand maar 20 minuten bij ons vandaan lag. En omdat het toch al zo'n hete dag zou worden, waarom dan niet naar het strand, dan konden we nog een beetje verkoeling zoeken in het water. En wat was het warm. Niet normaal. Ik was blij dat we de zee in de buurt hadden, maar als we niet in het water lagen moesten we naar de schaduw rennen, want de zon was niet in ons voordeel vandaag. Ik hou van warmte en van zon, maar er zijn grenzen. Ik overdrijf graag,  maar ik overdrijf echt niet als ik zeg dat het enige windje wat er stond, aanvoelde aan een warme fohn. En dat de hele dag. Terwijl de zon op je huid aan het branden is. Gelukkig hadden we geleerd van de eerste week en hebben we ons de hele dag goed ingesmeerd en zijn we niet verbrand (hoe dan?!). Om half 4 hadden we het echt gehad met de warmte en hebben we de trein terug naar het hostel gepakt. Maar daar waren we zomaar niet. Na de trein moesten we ook nog een tram pakken. Zonder airco. Met 40 graden en veel te veel mensen. We waren beide niet echt in staat om gezellig met elkaar te praten en we zweetten op plekken waarvan ik niet wist dat je kon zweten. We zijn de dichtsbijzijnde McDonalds in gerend voor de airco en hebben daar een half uur gezeten, puur om even te aclimatiseren en vervolgens in het hostel even heerlijk een douche konden nemen. 
's Avonds hebben we in een hele gezellige, fancy bar even een cider gedronken met een paar old friends die we kenden uit Sydney. Toen was het trouwens nog steeds 31 graden. Oja, achteraf bleek dat we overdag de 44 graden hadden aangetikt.

Maar hoe warm het woensdag ook was, zo anders was het donderdag. Er werd weinig zon voorspelden meer dan 19 graden werd het niet. Gek is dat, hoe dat weer hier per dag zo kan verschillen. Maar, het was een mooi dagje om te besteden aan het zoeken naar werk. We zijn er inmiddels uit dat we een farmjob of een fruitpicking job willen, waarbij we 88 dagen moeten werken en we daarmee ons (niet schrikken!!!) second year visa willen aftekenen. Dit houdt in dat we nog één keer hierna een Working Holiday Visa aan kunnen vragen. Maar dames en heren, dit betekent niet dat ik twee jaar weg blijf! Ik vind het gewoon fijn om de mogelijkheid te hebben dit nog eens te kunnen  doen. Misschien doe ik het nooit, maar als ik het toch wil en het kan niet, dan baal ik nog meer.  Dus, wij vol goede moed op zoek. Nouja, ik eigenlijk. Ik heb donderdag 7 uur (!!!) achter elkaar in de McDonalds gezeten. Milou kwam halverwege de dag joinen maar echt succes hadden we niet. Na 7 uur nog steeds niks gevonden en de moed zakte me hierdoor wel een beetje in de schoenen. Afgelopen weken was ik op Facebook meerdere keren getagd in het nieuwsbericht van de NOS dat ze in Australië een tekort hebben aan fruit plukkers. Nou, dan mogen ze mij wel eens vertellen waar dat dan precies is, want ik vind het niet. 
Om de dag toch nog leuk af te sluiten zijn we met de jongens die Milou al kende uit Indonesie, Simon, Jasper en Frank meegegaan op een 'Pubcrawl', georganiseerd door hun hostel. Omdat we niet zeker wisten of we wel welkom waren zijn we stiekem bij de groep gaan zitten, maar degene die het begeleidde vond het alleen maar leuk dat ze er twee extra had weten te ronselen. Van pub naar pub om bier te drinken, dat is een beetje waar je aan moet denken bij een pubcrawl. Dat was een hele gezellige avond met zijn allen. 

We kunnen niet ontkennen dat we niet een beetje brak waren vrijdag. Van een kater wil ik niet spreken maar we waren vooral moe. Na die ochtend alweer een teleurstelling wat betreft de jobhunt besloten we een rustig dagje cultuur te gaan snuiven in het Art Gallery Museum. En om ons zelf een kleine treat te geven voor het brak zijn hebben we, tegen onze eigen regel (alleen ergens koffie drinken op zaterdag) in, in een cafeetje koffie gedronken en een stukje cheesecake gegeten. Vrijdagavond bestond vooral uit; bijkomen, lezen, ontspannen en slapen. 

Zaterdag was matchday! We hoorden dat de Kwalificatiewedstrijden van de Australian Open op zaterdag gratis te bezoeken waren dus wij vonden dat we dat natuurlijk wel moesten doen. We hebben even de enige Nederlander van die dag: Richel Hogenkamp aangemoedigd en rondgelopen op het park. Vervolgens kregen we een berichtje van de jongens die onderweg waren naar een technofeestje 20 minuten bij ons vandaan. Dat wilden we natuurlijk niet missen, dus daar was het weer zo ver: ons tweede feestje in Melbourne. 
Wat dus het gevolg had dat zondag weer bestond uit een dagje rustig aan doen. Oftewel; chillen in het park. Er was in het park een enorm festival aan de gang. Het Midsumma Festival voor LGBT (Lesbian Gay Bisexual Transgenders). En alhoewel ik bizarre, toffe en de meest vreemde dingen heb gezien, voelde ik me er niet echt tussen horen. Mannen in jurken, met make-up op, naakte mannen, veeeeel hipsters en ja, gewoon gekke dingen. Dus zijn we een park ernaast gaan liggen. 

En vandaag was het weer tijd voor onze prioriteit van de week: de jobhunt. Wat opnieuw niet echt een heel groot succes was. Inmiddels is onze hoop wel iets vergroot omdat er een informatielijn bestaat die backpackers helpt bij het zoeken naar werk en hier is iedereen heel lovend over. Morgen dus opnieuw onze dag doorbrengen in de McDonalds om te zoeken naar werk en tevens onze nieuwe bestemming.

(de McDonalds is de enige plek met gratis WiFi hier in de buurt, mochten jullie denken waarom dat werkzoeken persee in de Mac moet) 

En dan zijn we alweer een weekje verder. We hebben inmiddels dus ervaren waarom iedereen zo houdt van Melbourne en zijn zelf ook verliefd geworden op deze stad. Het liefst vinden we werk niet te ver hier vandaan zodat we af en toe nog even terug kunnen gaan. 
We hebben daarnaast ook ontdekt waarom je in Melbourne niet te lang moet blijven, want het is té leuk hier. Dus het geld gaat té hard. 

Hoog tijd om te gaan werken dus :)

Ik vind het trouwens echt heeeeeel leuk dat jullie zo enthousiast zijn over mijn blogs en het doet me goed jullie positieve reacties te lezen. Dat motiveert me om nieuwe te blijven schrijven en jullie op de hoogte te houden. 

Cheers mates!

XXX Lincy